Treść

Wieś parafialna od. r. 1984 (przedtem par. Stężyca), z kościołem pod wezwaniem Najświętszej Marii Panny Matki Miłosierdzia, notowana w źródłach od r. 1688 (z ksiąg ławniczych Kościerzyny): w Klukowey Hucie, potem r. 1749 przeor kartuzów J. Schwengel odnotował Hutta Klukowa villa de nova radice 'wieś założona na nowym korzeniu'. Odtąd po stronie polskiej mamy poświadczenia Klukowa Huta lub Klukowa-Huta. Diecezja chełmińska z r. 1928 pisała Klukowahuta (razem), po stronie niemieckiej Klukowahutta, hitlerowcy pisali Kluckenhütte. Po ostatniej wojnie wszystkie źródła piszą poprawnie osobno Klukowa Huta, pisownia łączna była naśladownictwem wzorów niemieckich.
W XVII w. osada stanowiła własność szlachecką. R. 1773 kataster fryderycjański wymienia następujących mieszkańców: dzierżawcę Grabowskiego, najemników: Józefa Jarzembieńskiego, Jana Baskę, Franciszka Pollacha, Jana Makuratha, Jakuba Stoltza, Jakuba Jarzembieńskiego i Andrzeja Lemańczyka. Włascicielami dóbr byli Stanisław Wiecki i wdowa Wysocka.
Człon I złożonej nazwy pochodzi od nazwiska Kluk lub Kluka, częstego na Pomorzu (por. nazwę rodzinną Kluki i Słowińców). SNWPU podaje 1386 osób o nazwisku Kluk: 8 w woj. bydgoskim, 64 w elbląskim, 195 gdańskim i 126 słupskim. 377 Kluka,, z tego 8 w woj. elbląskim, 31 gdańskim i 12 w słupskim, 104 w zapisie niemieckim Kluck, z tego 2 w woj. bydgoskim, 7 elbląskim, 44 gdańskim i 4 słupskim. Nazwisko zaś łączyć trzeba z rdzeniem klękać, klęczeć (por. kasz. kluczka 'coś zakrzywionego'). Wspomniany kataster kontrybucyjny z r. 1773 podaje w pobliskich Łosienicach gbura Chrystiana Klukę, a więc nazwisko to znane było w okolicy. Człon Huta wskazuhje na to, że wytwarzano tu węgiel drzewny i popiół drzewny oraz smołę. Od właścicieli czy założycieli mamy liczne nazwy z członem Huta, np. Chylowa Huta, Kapelowa Huta (dziś kaplica), Starkowa Huta, dawniej Egiertowa Huta, dziś Egiertowo w gminie Somonino i wiele innych. („GK" 1999, nr 5, s. 11)