Historia
Treść
Osada pod Stężycą (ok. 4,5 km na płd.-zach.), ujawniona po raz pierwszy w katastrze frydrycjańskim z r. 1773, potem podana na mapie Engelhardta z r. 1819. Po polsku pisana była jednolicie Śnice, po stronie niemieckiej Snice lub Snitza (w r. 1839), hitlerowcy pisali Schnitz. S. Ramułt notował w formie Snice. W. Heidn (601) podaje, że w r. 1773 dzierżawcą osady był Michał Kalk. Wizytacja bpa Szaniawskiego z r. 1710 wspomina już łąki Sznice, co zakłada, że osada musiała istnieć wcześniej.
Jest to nazwa rodzinna od nazwiska Snica, w 1. mnogiej Snice (dziś powiedziałoby się państwo Snicowie), wariant niemiecki Snitza wskazuje na nazwę dzierżawczą Snica równą nazwie osobowej Snica, por. Palberg, Szczukowo, dawniej Szczuka. Nazwisko Śnica, po kaszubsku Snica, pochodzi od czasownika śnić, utworzone zostało za pomocą przyrostka -ica; oznaczać mogło pierwotnie marzyciela. Przypomnijmy, Stefan Żeromski wprowadził do Walki z szatanem Leszka Śnicę.